Zapisy z ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994r podają, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane też dowodami źródłowymi. W zawartość dowodu księgowego wlicza się sześć konkretnych warunków, które powinien zawierać:
- rodzaj dowodu i jego numer identyfikacyjny
- określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej
- datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzenia dowodu
- podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów
- opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych
- stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych
Rodzaję dowodów księgowych:
- wewnętrzne – czyli dokumenty dotyczące operacji gospodarczych przeprowadzanych wewnątrz jednostki
- zewnętrzne obce – czyli potwierdzenia zawarcia transakcji otrzymane od kontrahentów
- zewnętrzne własne – czyli przekazywane kontrahentom w oryginale
Dowody księgowe można podzielić również ze względu na ich cel wystawienia oraz ich przeznaczenie:
- dowody zbiorcze – służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione
- dowody zastępcze – wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego
- dowody korygujące – korygują poprzednie zapisy